Περοτίνος ή Περοτέν

(λατινικά Magister Perotinus Magnus). Συνθέτης που δημιούργησε στη Γαλλία μεταξύ του τέλους του 12ου και των αρχών του 13ου αι. Ελάχιστες είναι οι πληροφορίες για τη ζωή του. Διευθυντής, μεταξύ 1180 και 1230, της Χορωδίας στην Παναγία των Παρισίων (την τότε εκκλησία της Παρθένου Μαρίας), όπου διαδέχτηκε το Λεονέν, ο Π. απόκτησε μεγάλη φήμη ως συνθέτης, αρχιμουσικός και συνιδρυτής (μαζί με το Λεονέν) της πρώτης σχολής πολυφωνίας, γνωστής ως Ars Antiqua ή «Σχολής της Παναγίας των Παρισίων» (1180-1320 περίπου). Συνθέτης πολλών, χαμένων πια σήμερα, πολυφωνικών έργων (μόνο 4 Organa και 4 Conductus ανήκουν σ’ αυτόν αποδεδειγμένα), ο Π. καλλιέργησε τα πρώτα είδη πολυφωνικής μουσικής και ιδιαίτερα το organum (όπου δύο φωνές, από τις οποίες η βαθύτερη, δανεισμένη αυτούσια από κάποια εκκλησιαστική γρηγοριανή μελωδία, συνηχούν βασικά σε διαστήματα τετάρτης), το μοτέτο και το conduitus (κάτι ανάλογο με το organum, αλλά με τη διαφορά ότι, η βασική φωνή ή tenor, είναι δανεισμένη από κάποιο λαϊκό σκοπό της εποχής ή είναι γραμμένη από τον ίδιο το συνθέτη). Στον Π. ανήκουν επίσης και οι πρώτες απόπειρες τελειοποίησης της πολυφωνικής σημειογραφίας, όπου, με την εφαρμογή ενός είδους συλλαβικής μεθόδου, αρχίζουν να διαφαίνονται οι πρώτες σαφείς ρυθμικές αξίες των μουσικών φθόγγων.